W latach trzydziestych XX wieku, już z myślą o pojawiających się letnikach, dom rozbudowano o skrzydło prostopadłe do już istniejącego. Dobudowane skrzydło wcinało się dość głęboko w stok góry. Dlatego nowe pomieszczenia pierwszej kondygnacji zostały częściowo wykute w skale. Po rozbudowie Chata Cyborga miała dwa pokoje dla letników na piętrze. Gospodarze w alkowie na parterze, a sześcioro dzieci w pokoiku nad kuchnią. Po drugiej stronie sieni, w której stał piec chlebowy mieściły się pomieszczenia dla zwierząt.

Czasy współczesne

Obecna tzw. stara część domu to pierwotny stuletni budynek z zachowanym układem przestrzennym, wyglądem zewnętrznym i wieloma elementami konstrukcyjnymi. Na przykład świetlica to dawna kuchnia, kuchnia turystyczna – to dawna alkowa, sala kamienna – to dawna obora, a weranda przed domem niegdyś prowadziła wprost do wychodka.

Niezwykłe jest to że, aktualni gospodarze utrzymują kontakt z dziećmi przedwojennych właścicieli domu. Pamięci rodziny Hannigów jest poświęcona galeria zdjęć prezentowana w sali jadalnej. Innymi słowy, ciągłość historyczna została zachowana.

Dom zmieniał właścicieli do roku 1976, kiedy to gospodarstwo agroturystyczne odkryli studenci Instytutu Cybernetyki Technicznej Politechniki Wrocławskiej. Następnie zakupiony przez Studenckie Biuro Podróży i Turystyki „Almatur” stał się dla kolejnych roczników środowiska akademickiego Wrocławia chatką studencką, czyli bazą wypadową w Góry Bialskie i Złote. Sypiano wówczas na pryczach lub na podłodze na materacach i w śpiworach, a za łazienkę służył przepływający przed domem potok. Obecna nazwa Chata Cyborga ma już ponad trzydziestoletnią tradycję , gdyż to właśnie studenci cybernetyki obrali jej za patrona pierwszego człekokształtnego robota i bohatera wielu powieści science-fiction z lat siedemdziesiątych XX w.

Obecni właściciele Jola i Janusz Lignarscy kupili dom w 1990r. i przez pierwsze dziesięć lat był on typowym schroniskiem turystycznym. W tym też czasie przeprowadzono remont domu nadając mu obecny wygląd.